Job 5

1 «الا’ناستغاثهكنو آیا كسیهستكهتو را جوابدهد؟ و بهكدامیكاز مقّدسانتوجّهخواهینمود؟

2 زیرا غصّه، احمقرا میكشد و حسد، ابلهرا میمیراند.

3 مناحمقرا دیدمكهریشهمیگرفتو ناگهانمسكناو را نفرینكردم.

4 فرزنداناو از امنیتدور هستند و در دروازهپایمالمیشوند و رهانندهاینیست.

5 كهگرسنگانمحصولاو را میخورند، و آنرا نیز از میانخارها میچینند، و دهانتلهبرایدولتایشانباز است.

6 زیرا كهبلا از غبار در نمیآید، و مشقّتاز زمیننمیروید.

7 بلكهانسانبرایمشقّتمولود میشود، چنانكهشرارهها بالا میپرد.

8 و لكنمننزد خدا طلبمیكردم، و دعویخود را بر خدا میسپردم،

9 كهاعمالعظیمو بیقیاسمیكند و عجایببیشمار؛

10 كهبر رویزمینبارانمیباراند، و آببر رویصخرهها جاریمیسازد،

11 تا مسكینانرا بهمقامبلند برساند، و ماتمیانبهسلامتیسرافراشتهشوند؛

12 كهفكرهایحیلهگرانرا باطلمیسازد، بهطوریكهدستهایایشانهیچكار مفید نمیتواند كرد؛

13 كهحكیمانرا در حیلهایشانگرفتار میسازد، و مشورتمكّارانمشوّشمیشود.

14 در روز بهتاریكیبرمیخورند و بهوقتظهر، مثلشبكورانهراهمیروند؛

15 كهمسكینرا از شمشیر دهانایشان، و از دستزورآور نجاتمیدهد.

16 پسامید، برایذلیلپیدا میشود و شرارتدهانخود را میبندد.

17 «هان، خوشابحالشخصیكهخدا تنبیهشمیكند. پستأدیبقادر مطلقرا خوار مشمار.

18 زیرا كهاو مجروحمیسازد و التیاممیدهد، و میكوبد و دستاو شفا میدهد.

19 در ششبلا، تو را نجاتخواهد داد و در هفتبلا،هیچضرر بر تو نخواهد رسید.

20 در قحطتو را از موتفدیهخواهد داد، و در جنگاز دمشمشیر.

21 از تازیانهزبانپنهانخواهیماند، و چونهلاكتآید، از آننخواهیترسید.

22 بر خرابیو تنگسالیخواهیخندید، و از وحوشزمینبیمنخواهیداشت.

23 زیرا با سنگهایصحرا همداستانخواهیبود، و وحوشصحرا با تو صلحخواهنـد كرد.

24 و خواهیدانستكهخیمهتو ایمناست، و مسكنخود را تجسّسخواهیكرد و چیزیمفقود نخواهییافت.

25 و خواهیدانستكهذریتتكثیر استو اولاد تو مثلعلفزمین.

26 و در شِیخوخیتبهقبر خواهیرفت، مثلبافهگندمكهدر موسمشبرداشتهمیشود.

27 اینكاینرا تفتیشنمودیمو چنیناست، پستو اینرا بشنو و برایخویشتنبدان.»